γράμμα από τη Τζιά...

Βουρκάρι Κέας

Από το όμορφο Βουρκάρι της νήσου Τζιάς (Κέας), όπου ο Νίκος Μονόπωλης παραθέριζε τους θερινούς μήνες μαζί με την εξαιρετική μητέρα Αργυρώ, έστειλε αυτό το γράμμα, όπως και το προηγούμενο...

5-9-96

     Αγαπημένε μου αδελφέ εν Χριστώ Παρασκευά, σου εύχομαι ο Θεός να σε ευλογεί και να σου δίνει την δύναμη να Τον ακολουθείς στον δρόμο που εκείνος χάραξε και οπωσδήποτε είναι δύσκολος , στενός και ανηφορικός, αλλά έχουμε μαζί μας τον Κύριο κι αυτός μας οδηγεί.

    Σήμερα έλαβα, επιτέλους, το γράμμα σου με τα Ελληνικά αργοδρομεία και σου απαντώ «πάραυτα και αυθωρεί». Ώστε έχεις χαρά όταν λαμβάνεις γράμμα από κάποιον φίλο σου; Ε, τότε σήμερα πρέπει να ‘χεις μεγάλη χαρά γιατί δεν ήρθε γράμμα από φίλο, αλλά και από αδελφό. Εγώ να δεις τι χαρά που έχω που μπορώ και επικοινωνώ μαζί σου, επειδή κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή την γνωριμία, για πολλούς λόγους, αφού έχουμε άλλωστε πολλά κοινά τα οποία μας έφεραν πιο κοντά. Και μιλάμε την ίδια «γλώσσα» έτσι μπορούμε να έχουμε επικοινωνία και όπως καταλαβαίνεις είμαι κι εγώ πολύ χαρούμενος από την γνωριμία και αυτό δεν είναι τυχαίο (το έγραψα μάλλον δυο φορές και πρέπει να το καλύψω), αφού ο Κύριος που μας είχε προγνωρίσει προ καταβολής κόσμου, είχε κανονίσει και για αυτή την συνάντηση γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο.

    Παρασκευά, έχω κι άλλο λόγο να χαίρομαι, αφού μου έδωσες την ευκαιρία να αρθρογραφώ στην εφημερίδα σας, για μένα είναι μια μορφή καταξίωσης επειδή είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και θα έχω τη δυνατότητα να περάσω και τα μηνύματα που θέλω, μέσα από τα κοινωνικά προβλήματα. Ξέρεις τώρα, ότι είμαι ελεύθερο πνεύμα και με χαρακτηρίζει η αμεροληψία καθώς θέλω να είμαι πολύπλευρος και πολυτάλαντος, αρετές που ο Θεός μου έχει χαρίσει, γιατί ότι καλό έχουμε είναι από Εκείνον, για μένα λοιπόν είναι ευκολότερο να μιλάω για τον Κύριο μέσα από κάθε κοινωνική δραστηριότητα κι αυτό διότι ο Χριστιανισμός είναι τρόπος ζωής, άρα ασχολείται ο Θεός με όλη μας τη ζωή.

    Αυτή την ώρα καθαρίζει η μαμά αμύγδαλα,  εγώ γράφω στον φίλο μου γράμμα, το ραδιόφωνο παίζει και ο ουρανός έχει ένα φοβερό χρώμα, αυτό είναι το σκηνικό αυτή τη στιγμή, για να μπορέσεις να μπεις στο νόημα.

    Φίλε μου, έχω την ιδέα να γράψω γράμμα στην Πέλι (θηλυκός Πελοπίδας, μάλλον Πελαγία) για να της προτείνω την φιλία μου, έτσι ώστε να προετοιμάσω το έδαφος για προσέγγιση των αντιμαχομένων πλευρών. Μπορείς να της πεις ότι θέλω να την γνωρίσω γιατί κατάλαβα ότι είναι πνευματικό άτομο και μ’ αρέσουν τέτοια άτομα, γι’ αυτό κάνε τις σχετικές εισηγήσεις – Κύριε – ίσως η Πελινούλα να θέλει λιγάκι να γλυκαθεί η καρδούλα της και σ’ αυτό θα βοηθήσουν και οι φίλοι σου!

    Εξάλλου έχω να σου πω, ότι αυτά που είπαμε για την εκπαίδευση και τις δοκιμασίες, δεν τα λέω επειδή είμαι σ’ αυτή την κατάσταση, άλλωστε ένας ιδεολόγος μπορεί να πεθαίνει αλλά φωνάζει την αλήθεια. Λοιπόν μιλάω έτσι γιατί έχω μια οδηγία από τον Κύριο, να σκύψω στον λόγο Του κι Εκείνος θα μου μιλάει από εκεί και εκεί εγώ τα διαβάζω έτσι όπως κι αν το δεις το θέμα έτσι είναι.

    Όμως φίλε εδώ θα σταματήσω γιατί θέλω να γράψω και κάτι άλλα, αλλά να ξέρεις πως τώρα έχεις ένα φίλο που σε καταλαβαίνει.

Με αγάπη

Νίκος

Ο Θεός μαζί σου.

Αδέλφια και Φίλοι (χειμώνας του 1997)

Αδέλφια και Φίλοι στο Βουρκάρι το καλοκαίρι του 1997